Bir parfümün anatomisi / Olfaktif çocuğum

Bir beher, bir mezura, bir ölçüm kağıdı ve bir burunla ne yapabilirsiniz? Kimya testi. Peki diyelim ki yüzden fazla esansın üzerinde sıralandığı, upuzun, ahşap bir masanın başında oturuyorsunuz. Bu şartlarda bir parfüm yaratmak çok daha eğlenceli ve şık bir deneyim olmaz mı? Başlıkla ilgili açıklamanın işte tam zamanı: Kimya dersinden asla zevk almamış ama parfüm denen iksire ölesiye meraklı bir kişinin, kendi elleriyle hazırladığı bir parfümün anatomisi bu.

Ilgım'la tanışın. Parfüm perim. Bana yol gösterecek. Masayı düzenlerken parfümlerin üçgen şeklinde inşa edildiğini anlatıyor. Vücut dilime bakılacak olursa hevesli, heyecanlı ve sabırsızım. Üst notada hiç yüz vermediğim yeşiller, tazeler, narenciyeler. Ortada iki çiçek: Yasemin, mutlak ve tek. Sabah akşam koku değiştiren gül ise son derece kafa karıştırıcı: Karanfille isleniyor, mügeyle ıslanıyor. Baharatlar da orta grupta. Dipte ise misk, amber, vanilya ve reçine. Ağır takım. Klasik parfüm formülü bu ama ben pek de klasik olmayan bir şeyler yaratmanın peşindeyim. Tütsü, odun ve baharat istiyorum. Her sorunun cevabı koklayarak bulunuyor bu odada, tüm önyargılardan kurtulup burun denen komik organa güvenmek şart. Kokluyorum: Oryantal baharat. Ait olduğum yer.

Plan şu: Ölçüm kağıdına not al, mezurada ölç, beherde karıştır, tuşla. Sonra kokla. Sonra karar ver. 5'er mililitre amber, sandal ve miskle başlıyoruz, fiks mönü. Dip notalara başka ne ekleyebilirim? Biraz paçuli? Hayır. Castorium nasıl da keskin ve seksi bir şey böyle! Hemen içeri. Biraz da çikolata ekledim mi yukarı çıkmayı hak etmişim demektir. Esanslara (insanlarda yaşanan durumun aksine) yolculuklarının sonunda isim koymak mümkün. Kalbinde meyve, gül yaprakları, gardenya, tarçın ve ylang ylang olsun parfümümün. Chanel No:5'e yakın bir yerlerde olduğumu söylüyor Ilgım. Mandalina, yeni kesilmiş çimen ve frenk üzümünü üst notalara eklediğimde beklediğimden çok daha feminen bir kokuyla karşılaşıyorum. Frezya bir doz tazelik katsın.

Mezuraya baktığımızda 40 ml civarında olduğumuzu görüyorum, o ana kadar mililitre hesaplarını sürekli şaşıran ve parfümü dışarı taşıran ellerim, parfümün son damlalarına vardığımda ustalaşıyor. Üst notanın sahte agresyonu güldürüyor beni, önce diğer tüm notaları bastırmaya çalışıyor sonrasında ise hemen geriye çekiliyor. Maço kostümü giyinmiş bir sevgili adeta… Biraz yeşil nota, biraz mango: 'Animalic' etki. Aradığım sıcaklığı, Ilgım'ın yarattığı 'Parfumer's Secret' baz notada bulabilir miyim? Yanımıza gelen Birgül, 'haki renk bu koku' diyor. Bana göre yeşil, Ilgım'a göre bordo. O da ne? Badem badem badem! Kremli, baharatlı, temiz ve net. Kokum hazır, 51 ml ile maratonu tamamladım.

Elmas kesim, altın kapaklı, parfümümün hak ettiği kadınsılıkta, vintage esintiler taşıyan ama yine de modern bir şişe seçiyorum. İsmi mi? Yoğun baharatlarıyla diğer her şeyi bastıran bir kış kokusu hazırlamak için yola çıktığım ama burnumun biraz daha uçuşan, biraz daha feminen notalara ihtiyaç duyarak kontrolü ele aldığı bugünün anısına… L'Hiver Volant koyuyorum olfaktif çocuğumun adını. 'Uçuşan Kış' anlamına geldiğini umarak…



La Déesse


İllüstrasyon: Deniz Yeğin İkiışık
Bu yazı XOXO Nisan sayısında yer almıştır.

Paris Mon Amour

14 Şubat Sevgililer Günü. O güne pek meraklı Bridget Jones'un dilini iki satırlığına ödünç alacak olursam: Sevgili Günlük. Kilo: 55. Sevgili:0. (Sevgilim olsaydı bu gece sürebileceğim) kırmızı rujların toplamı: 25. Amma velakin ben, Bridget Jones değilim. Bu tip kasıntı günlerde tam aksi yöne sapan biriyim. 'Valentaynım olmasın Valentinom oldukça' der, hiçbir orgazmın yanaklarıma veremeyeceği kızarıklıktaki NARS Lovejoy allığımı sürer, kirpiklerimi şöyle bir kırpıştırır, ilk atladığım uçakla Paris'e giderim. Orada tüm günümü güzel adreslerde, güzelliğin büyüsüne kapılarak geçiririm. Yanımda havalara bakacak, önce biraz söylenecek, sonra bir kafede mola vermek isteyecek yıllanmış bir sevgilinin nazını çekmek yerine, Frédéric Malle'in 37 Rue De Grenelle'deki kapısını çalar, sırasıyla Carnal Flower, Noir Epicés ve Portrait Of A Lady'i dener, sokaktan geçen yakışıklı bir Fransıza fikrini sorarım. Biraz flört ettikten sonra pusulam Colette'i gösterir. Rodin Olio Lusso, artık kült ürün muamelesi görüyor. İçeriğindeki 11 farklı yağ, antioksidan, mineral ve vitaminler açısından zengin. Ambalaj, minimalist ve çok şık. Alıyorum. Le Labo'ya ait bölümde de oyalanırım biraz. The Detergent Santal 33, alabileceğim en lüks, en saçma ve bu yüzden de en güzel şey! Le Labo'nun en sevdiğim esansını taşıyan bir çamaşır deterjanı. İsmini SUPER koyacak kadar iddialı bir markayı da es geçemem: 3-Minute Facial With Ginger, 3 dakikada cildimi yenilemeyi vaat eden bir maske. Tam kasaya doğru giderken klasik Carmex Lip Balm'u da atarım sepete.

Marais'de azıcık gezinip L'Artisan Parfumeur'ü de ziyaret ettikten hemen sonra heyecanla saatime bakarım. Oh mon dieu!!! Cildi en güzel (ve belki de bu yüzden) en ukala Fransız kadınının bile randevu almak için taklalar attığı cilt bakım uzmanı Joëlle Ciocco ile olan randevumu neredeyse ıskalamak üzereyim. Yüksek topuklar anında terk edilir ve çantanın içinden iki adet hızır Repetto yetişir imdada. Koş Forest Koş!!! Ta nerelerden kalkıp geldim diye anlayış gösterir Joëlle, iki kıvırcık saçlı kadın seans sonrası azıcık sohbet de ederiz. Ben ona İstanbul'dan gül suyu ve acı badem yağı göndermeye söz veririm.

Sonraki durağım Sephora. Bizde neden satışa sunulmadığını bir türlü anlayamadığım Clarisonic'ten bir adet edinirim. Tüm alışverişim boyunca alıp alacağım tek elektronik alet. Uslu Airlines'ın uzay aracı taklidi yapan cihazına bile dayandım, almadım Colette'ten. Café De Flore'da bir espresso. Hop! Yola devam. Aēsop'un mimarisiyle kalbimi çelen/delen/geçen mağazası Saint-Honoré'de. Dört bir yanımı çeviren, duman rengi ahşabın ismi Victorian Ash. İşte bunu duyduğu zaman birazcık da olsa etkilenecek bir sevgili olmalı yanımda! Tam 3500 minik parça, elle kesilmiş, işaretlenmiş ve yerleştirilmiş. Karmakarışık düzeni bu detaylı işçiliğe borçluyuz. Camellia Nut Facial Hydrating Cream, Parsley Seed Facial Cleanser, Wild Lime Hair Polish'in kokusu da dokusu da ambalajı da şahane.

Hayal bu ya, François Nars'tan da bir randevu almayı başarmışım. Bana makyaj yapmayacak. Onunla bir barda buluşup Martini'lerimizi yudumlarken makyajdan, ilham perilerinden ve bir sonraki koleksiyonundan bahsedeceğiz. Gece otelime saat kaçta dönerim bilmiyorum, bu sohbet fazlasıyla uzun sürer. Keşke dönüş biletimi biraz daha geç bir saate alsaydım!

Havaalanına giden taksiyi dramatik bir hareketle durdurup kocaman bir eczanenin önünde inerim. Bana Eucerin Aquaphor lazım. Embryolisse Lait-Créme Concentré ve Créme Hydratante a' L'Orange lazım. En pahalı kremler raflarında diziliyken tüm cool kadınlar bunları kullanıyor. Saçlarım güzel, çabuk ve sağlıklı uzasın diye modellerin birbirine backstage'de fısıldadığı Viviscal bitkisel takviyeden almam lazım bir de.

Fransızcadan başka dil konuşmayan ama yine de bir şekilde anlaşmayı başardığım taksi şoförü, yüzünde kızgın bir ifadeyle saati gösterir o sırada. Uçağımı kaçırmama ramak var. O da ne?! Serge Lutens'ın rüyalarıma giren ultra-şık butiğine uğramadım! Halbuki Feminité Du Bois'yı ilk kokladığım günden beri bunu hayal ediyorum. Taksici tek bildiği İngilizce kelimeyi haykırır: "Impossible!!". Bense bu dramatik anı ikiye katlarım. Catherine Deneuve ve Sophia Loren arasında kararsızlık yaşayan bir ifadeyle cevap veririm: "Impossible n'est pas Français."


Bu yazı XOXO Şubat sayısında yer almaktadır.

Fetiş: Rengi kıpkırmızı

Konum fetiş. Aslında bu yazıyı Tom Ford'un yazması gerekirdi. Ne de olsa kendisi, moda- ve şimdilerde güzellik dünyasının- en fetişist kampanyalarına imza atıyor. 2000 yılında Steven Meisel'le kafa kafaya verip zamanın balıketi ikonası Sophie Dahl'ı (bir insan nasıl bu kadar beyaz olabilir?!?) simsiyah saten çarşafların üzerine yatırdı ve beş harfli kelimeye yeni bir anlam kazandırdı. İngilizler fazla vakit kaybetmeden kampanya hakkında 730 şikayette bulundu. Opium için hamamda poz veren Karen Elson (o kampanyada parfümü içmeye mi çalışıyor yoksa kendi üzerine dökmeye mi, hala anlamış değilim) ve fazlasıyla sıradan bir iş çıkaran aktris Emily Blunt'a rağmen bugün, Opium dendiğinde akla ilk gelen görüntü yasaklanan reklam kampanyasına ait.

Bu yazıyı yazarken Glenmorangie şişesine uzaktan bakmakla yetinmeyip kendime bir adet sek viski ısmarladığımı itiraf etmek isterim, bu vesileyle hepinizin yeni yılını da kutlarım. Şerefinize. Ne diyorduk? Evet, eğer ki fetiş konusunda birileriyle konuşmaya ihtiyacım olsaydı ilk çağıracağım kişi Tom Ford olurdu. Onun hemen yanına 'Lolita' gibi, şık ve ıstıraplı kurgusuyla pek çoğumuzun fetişi haline gelen bir roman yazdığı için Nabokov'u, devamında bu romanı benim sek viskim tadında beyaz perdeye yansıtan Adrian Lyne'i, büyük ustaya ve 'orjinale' saygıdan Stanley Kubrick'i, yasaklanan erotik kitabı sebebiyle Madonna'yı, -fetişin bünye tarafından kabulü için okkalı bir özgüven ve kendini kabulleniş gerektiğini düşündüğümden olsa gerek- Gabrielle Chanel'i, Zeki Müren'i ve bir de masada çıkabilecek her türlü atışmayı tek bir cümlesiyle sonlandırması için Freud'u koyardım. Şarkı listemde tesadüf bu ya, 'Sexual Revolution' isimli eserini yanık sesiyle icra eden Macy Grey'i de ekleyiverirdim son anda. Helmut Newton'sız fetiş mi olurmuş diye de geçirirdim içimden.


Fetiş: Bir obje, bir hal, bir tavır ya da vücudun bir bölümünün insanda uyandırdığı seksüel istekten ya da belki tatminden ibaret aslında. Kendine has, komik bir ironisi de var. Kolejli kız üniforması giymiş Japon kızlar, Amerikan erkeklerinin fetiş listesinde üst sıralarda yer alırken, kendilerini Japon erkekleri için arzu edilir kıvama getirmeye çalışan Japon kızlar, estetik üzerine estetikle gözlerini ve göğüslerini büyütmeye, tenlerini koyulaştırmaya, geniş çene kemiklerini daraltmaya çalışıyor. Sevgili Freud, sana soruyorum. Yani kendimizde olmayanın peşindeyiz. Hep aynı mesele. Bir de tabii sen 'erkekler annelerinde, kızlarsa babalarında gördüğü çeşitli objeleri bir çeşit yumuşak başlı fetişe dönüştürür' diyebilirsin. Bana göre beşi içinde en fazla fetişist tını taşıyan duyu, koku: Kibrit kokusu, isli puslu, tütsülenmiş, odunsu parfüm kokusu, bir yaz akşamında tenden yükselen tuz kokusu, L'Oréal Elnett saç spreyi kokusu. Sonra işitme: Kalın, buğulu ve karakterli ses. Sonra görme: Gözlük, konuşurken sağa sola hareket eden ve kendini neredeyse kelimelerden daha iyi ifade eden eller, İtalyan emlakçısı saçı… Sonra dokunma, sonra tat. Ama beni bırakalım da güzellik dünyasına çevirelim yüzümüzü.

Gelmiş geçmiş en köklü fetişlerde kırmızıya rastlarız hep. Kırmızı ojeli ayaklar, peçeteye karalanmış telefon numarasının hemen yanında duran kırmızı ruj izi, bir restoranda o ruju uzun uzun, kimseye aldırmadan tazeleyen kadın… Mr. Ford, Private Blend ruj kampanyasında Lara Stone'un (kıpkırmızı) dudaklarının ve tırnaklarının hemen yanına yine kendisinin meşhur ettiği, artık ünlü ve seks sembolü model, Jon Kortaharena'yı yerleştirmişti. Kadraj daracık, dudaklar dolgun, cilt pürüzsüz. Hoşgeldin fetiş. Siz bu yazıyı okurken bir reklam kampanyası daha şikayetlere kurban gitmiş ve kaldırılmış olacak. Marc Jacobs'ın son kokusu Oh, Lola! Dakota Fanning'in bacakları arasında tuttuğu parfüm şişesi, İngilizler'in pek hoşuna gitmeyen bir şeyler ima etmiş olsa gerek… Açık konuşmak yerine ima etmek, tabii ki çok daha kışkırtıcı ve tehlikeli. Bu yüzden Helmut Newton'ın 'Portraits' kitabında Catherine Deneuve'ü tartan eteği, kırmızı bebe yaka bluzu, bluzuna uyumlu ruju ve bize bakmayan*, kalem çekilmiş gözleriyle görüyoruz. *Kendisine silah çekmiş o adama bakıyor çünkü. Tüm o sansürsüz çıplaklığın ve erotizmin arasında seçilmiş kapak fotoğrafı, pek edepli.


2012'de kendiniz için satın alabileceğiniz en 'sözüm ona edepli' parçalara geçelim hemen. Shu Uemura'dan takma kirpik, Illamasqua'nın Theatre Of The Nameless koleksiyonundan herhangi bir malzeme (hazır siteyi tıklamışken alter ego galerisini de ziyaret edin ve hatta yolunuz Londra'ya düşecekse kendinize bir makyaj kursu ısmarlayın), NARS G-Spot Multiple (pembenin tonunu hayal gücünüze bırakıyorum) ve Dior Velvet Eyes Multi-Wear Adhesive Eyeliner Patches (yapışkanlı eyeliner=pratik fetiş) listenize girsin. Parfüm konusunu unuttum sanmayın, koku fetişlerimin baş müfettişi! Agent Provocateur'ün klasik esansından sıkılanlarınız Byredo markasıyla beni benden alan Ben Gorham'ın, Inez van Lamsweerde & Vinoodh Matadin eşliğinde, artistik ve oldukça fetişist ikilinin favori fotoğraflarından birini referans alarak yarattığı 'Kirsten, 1996' isimli parfümün peşine düşebilir. Into The Gloss'ta okuduğuma göre bu parfüm, fotoğrafçı duo'nun arkadaşlarına 'sanat eseri' tadında bir hediyesi olacakmış, satılmayacakmış. Alın size yeni yılın ilk fetiş hedefi! Bakalım ele geçirebilecek misiniz?

Gerçek hedefimiz ise (başarmış olanlarınız yine parfümün peşine düşebilir) kadınlığımız/erkekliğimiz/doğamızla barışmak ve onu paşa gönlümüzün istediği her yerde özgürce sergilemek olmalı. Opium kampanyasında mücevher ve stiletto dışında bir şey giymeyen Sophie Dahl da bize katılıyor, merak etmeyin. Kendisi şöyle demiş: "O fotoğrafı çok güzel buluyorum… Kadınlara karşı bir hareket olarak algılandı, oysa ki kadının gücünü simgeliyordu."

Not: Yazı ve görseller XOXO Aralık sayısında yer almıştır.

XOXO

Aslında ben bu yazının başlığını 'Akşam güneşi güzele vurur' koymak istemiştim. Ama olsun... İki aydır XOXO'ya büyük bir keyifle yazıyorum, bir parçası olmaktan pek mutluyum. Haziran sayısında konumuz, yağlar! Siz deyin Piz Buin, ben diyeyim Moroccan Oil, siz deyin Monoi yağı, ben diyeyim organik hindistancevizi yağı...

Çıkardıkça güzelleşir makyaj

Stylist Lisa Marie Fernandez, en sevdiğim güzellik bloglarından biri olan Into The Gloss'a makyaj rutinini anlatırken şöyle demiş: "Geceleri yüzümü yıkamıyorum, neden biliyor musunuz? Akşamdan kalma eyeliner'ın görüntüsüne bayılıyorum. Bir gece öncesinden kalma saç ve makyaj… İşte bunu hiçbir makyör baştan yaratamaz." Okuduğum bu cümle aklımın bir köşesine yerleşiyor. Sonra başka bir andayım. Büyük ekranda Keira Knightley, 'Atonement'ta -galiba yine en çok biz kadınların aklını çalan ve çelen- muhteşem bir güzellikte, makyaj masasının önüne oturmuş, özenle kırmızı rujunu sürüyor. Aynaya bir bakış fırlattıktan sonra, çizgisi çizgisine doğru sürülmüş rujunu şöyle bir siliyor. Artık hiçbir şey bir saniye önceki kadar mükemmel değil ve işte belki de bu yüzden her şey çok daha güzel. O kırmızılık yerini tatlı bir pembeliğe bırakıyor. Sanki Cecilia ve Robbie uzun uzun öpüşerek o ruju tüketmiş… sanki kırmızı ruj, filmin o sahnesine kadar bu kıvama gelmeyi sabırsızlıkla beklemiş gibi…

Önemli bir geceye hazırlanırken eğer ki usta bir makyörü tercih etmişseniz, neden sizi bir an önce makyaj masasının başına oturtmak ister? Çünkü makyajın yüze yerleşmek için zamana ihtiyacı vardır. O gecenin fotoğraflarına bakarken, neden tam ortasına denk gelen bir anda yüzünüzün en güzel halinde olduğunu düşünürsünüz? Çünkü makyajın yüze yerleşmek için 'sandığınızdan daha fazla' zamana ihtiyacı vardır. Ertesi sabah uyandığınızda (onayladığımdan değil ama diyelim ki çok üşendiniz ve bir kerelik makyajınızı silmeden uyudunuz) gecenin biriktirdiği fazlalıkları şöyle bir temizledikten sonra neden yüzünüzü yıkamaya kıyamazsınız? Çünkü bir gece önce makyajınız yapılırken olmasını istediğiniz her şey, şimdi oradadır: Gözleri belli belirsiz çevreleyen göz kalemi, dudaklarda hafif ve mahmur bir pembelik; ultra-siyahlığını geride bırakmış, sanki doğal ve gür kirpiklere sahipmişsiniz yanılgısına düşüren maskara. Sizin yüzünüz… ama çeyrek makyajlı.

'Eau de Parfum' dünyasında da benzer bir tablo söz konusu: Kokunuzun sokaklarda geçen bir günün sonuna doğru, rüzgar tarafından hırpalandıktan, tene iyice karıştıktan sonra daha da güzel kokması ve kendini en beklenmedik anda hatırlatması çok mu farklı sizce? Parfümün esansa dönüştüğü, tarafımızdan daha da sahiplenildiği, bundan başka bir şekilde kokamazmışız gibi hissettiren o an, çok tatminkar değil mi? 'Ne kokuyorsun' sorusunu yok eden, yerine 'ne güzel kokuyorsun'u getiren bir an o.

Sanki evrenin sırrı buymuş ve benim de çözmem gerekiyormuş! Lisa Marie Fernandez'in itirafıyla başlayan düşüncelerim bir güzellik iddiasına, gereksiz yere üstüme aldığım bu sorumluluk ise dört bir yana fırlattığım ve Naz'a isabet eden soru oklarına dönüşüyor: Çıkardıkça güzelleşir mi makyaj?

- Naz sence çıkardıkça güzelleşir mi makyaj? Haydi deneyelim. Sen en ağır, en havalı makyajını yap. Mönüde kırmızı ruj da olsun, siyah eyeliner da olsun, ölümüne maskara da olsun. Hatta biraz far bile sür. Sonra silelim. Bakalım nasıl oluyor…
- Salı sabahı bana gel. Önce kahve ardından makyaj. Sonra sileriz.

Fotoğraflarda gördüğünüz Naz Dipçin, ne moda ne de güzellik dünyasına yabancı. Benimle de senelerdir tanışıyor. Bu tanışıklığın suç ortaklığına dönüşmesinde, Naz'ın bir kadını güzelleştiren her şeye duyduğu büyük ilginin de payı var elbet. Bir editörden bahsederken bu halleri 'mesleki deformasyon' olarak vaftiz edersem (ki şu an etmiş bulundum) haksızlık olmaz sanırım. Kahvemizi içtikten sonra Naz, makyaj masasının başına geçiyor ve tam istediğim dozda, yoğun bir makyaj yapıyor. Makyajın, fırından yeni çıkmış hali de oldukça göz alıcı. Ancak ne zaman ki yağlı bir temizleyiciyle, cildine dokunmadan gözlerini ve dudaklarını hafif darbelerle temizliyor, işte o zaman her şey daha da güzel oluyor. Demek ki Keira'ya ait bir manevra değilmiş bu. Hepimiz yapabilirmişiz.


İhtiyaç listesini ikiye ayırmak gerekiyor: "M.Ö" ve "M.S". Makyajınızı yaparken, yani "M.Ö" döneminde mükemmel bir baz oluşturmanız önemli. Ne de olsa yarısını sileceksiniz. Fondöten ve pudranızın ardından, asla çıkmayacakmış gibi duran bir göz kalemi ve eyeliner (Estée Lauder Double Wear Stay-In-Place Eye Pencil, Benefit BADgal Waterproof Liner'ın siyah ya da antrasit rengi), kıpkırmızı bir ruj (Chanel Rouge Allure No:58 Audace ya da sıkı bir Givenchy kırmızısı) işinizi görecektir. Makyajınızı geriye sararken iddialı bir pamuk stoğu dışında, yağlı yapıda bir göz makyaj temizleyicisine (Sephora, NARS ya da Lancome'un kült ürünü BI-FACIL) ihtiyacınız olacak. Göz makyajınızı silerken, alt kirpik dibindeki kalemi tamamıyla yok etmemek önemli. Göz kapağını da fazla zorlamayın. 'Bu makyaj temizleyici çok kötü, makyajımı çıkarmıyor' dedirtecek bir performans bekleniyor sizden. "M.S" safasına geldiğinizde, birkaç minik dokunuşla yüzünüzü sanki hiç ellenmemiş gibi göstermelisiniz. Dudaklarınızın etrafında oluşan kırmızılıkları bir kapatıcı  yardımıyla örtüp, pamuk ve kağıt mendil darbeleri sonrasında kuruyan dudaklarınızı lip balm'la (Erborian, Burt's Bees ya da eskilerin bir numaralı nem kaynağı vazelinle) nemlendirin. Böylece kırmızı rujdan geriye kalan pembelik canlanacaktır. Yüze parlak bir görüntü kazandıran krem aydınlatıcı (NARS Copacabana Illuminator) ya da hafif yapılı bir renkli bir nemlendiriciyle (Benefit You Rebel Lite Tinted Moisturizer) doğal görünümünüze bir doz parlaklık katabilirsiniz.


Siz sıfır makyajlı halinizle zaten böyle mi görünüyorsunuz? O halde kendinizi benim kıskanç bakışlarımdan koruyarak kapıyı çekin ve yanınıza bir tane bile makyaj malzemesi almayın!



Sevgili 10dakika'cılar bu yazının orjinalini XOXO'nun yeni sayısında okuyabilirsiniz. Aslen dergi için yazdığım bu makyaj macerasını, buraya Naz'ın fotoğraflarıyla koymadan edemedim. Şu altta gördüğünüz kareyi de çok sevdiğim için onu da ekledim. Ne de olsa burası 10dakika, her şeyi yapmaya hakkımız var!

"Spring's coming and we're blooming"

XOXO Mag ve Marc Jacobs Daisy Eau So Fresh, bir araya gelirse ortaya şahane kokulu ve şahane dokulu bir pazar günü çıkacağı kesin. Sadece davetiyede yazan 'bahar geliyor ve biz çiçek açıyoruz' cümlesi bile beni ikna etmeye yeter zaten. O kadar hazırım ilkbahara!

Bu da demek ki 10dakika'cılar, Pazartesi gününü keyifli güzellik havadisleri ve manzaralarıyla karşılıyor olacağız.